روایات متعددى از اهل بیت علیهم‌السلام ‌ درباره انقلاب اسلامى و زمینه‌سازي ظهور حضرت مهدى (ع) در یمن وارد شده است كه برخى از آنها صحیح‌السند هستند‌ كه حتمى بودن وقوع این انقلاب را تصریح مى‌كند و آن را درفش هدایت و زمینه‌ساز قیام حضرت مهدى و یارى‌كننده آن حضرت توصیف مى‌كند و وقت آن را همزمان با خروج سفیانى در ماه رجب یعنى چند ماه قبل از ظهور حضرت مهدى (ع) معرفى مى‌كند.

اما نام رهبر آن، در روایات  معروف به "یمنى" است و روایتى نام وى را (حسن) و یا (حسین) و از نسل زیدبن على علیهم السلام یاد مى‌كند ولى این روایت از نظر متن و سند قابل بحث است.

از امام صادق (ع ) روایت شده است كه فرمود: «قبل از قیام قائم وقوع 5 علامت حتمى است: یمنى‌، سفیانى‌، صیحه آسمانى‌، كشته شدن نفس زكیه و فرو رفتن در بیابان.»

و نیز حضرت فرمود: «خروج سفیانى و یمنى و خراسانى در یك‌ سال و یك‌ ماه و یك‌روز و ترتیب آنها همچون رشته مهره‌ها پشت سرهم خواهد بود. پریشانى و سختى از هر سو پدید مى‌آید واى بر كسى كه با آنها مخالفت و دشمنى كند، در میان درفش‌ها، هدایت‌كننده‌تر از درفش یمین وجود ندارد، چرا كه درفش حق است و شما را به‌سوى صاحبتان دعوت مى‌كند؛ وقتى یمنى قیام كند فروش اسلحه به مردم حرام است و آنگاه كه خروج كند به‌ سوى او بشتاب كه درفش او درفش هدایت است و بر هیچ مسلمانى، سرپیچى از او جایز نیست و اگر كسى چنین كند از اهل آتش خواهد بود، زیرا كه او مردم را به حق و به راه مستقیم دعوت مى‌كند.»

در حديث ديگري از امام رضا(ع) روایت شده است كه: «قبل از این امر، سفیانى و مروانى و شعیب‌بن‌صالح است پس ‍چگونه مى‌گوید این و آن»

مجلسى‌ره گوید: «یعنى چگونه محمدبن‌ ابراهیم یا دیگرى كه خروج مى‌كند مى‌گوید قائم من هستم» و منظور از مروانى یاد شده در روایت، احتمال دارد كه ابقع بوده و یا آنكه اصل او خراسانى باشد كه از سوى نسخه برادران اشتباهى رخ داده باشد.

از امام صادق (ع ) نيز روایت شده است كه فرمود: «خروج این 3 تن، خراسانى، سفیانى و یمنى در یك‌ سال و یك‌ماه و یك‌روز اتفاق مى‌افتد و درفش یمنى از همه هدایت‌كننده‌تر است زیرا كه دعوت به حق مى‌كند.»

و از هشام بن حكم نقل شده است كه گفت: «چون طالب حق خروج كرد به ابوعبدالله امام صادق (ع) گفته شد: «آیا امیدوارید این شخص یمنى باشد؟ حضرت فرمود: خیر، یمنى دوستدار على است و این شخص از آن حضرت بیزارى مى‎جوید» و در همین روایت آمده است كه «یمنى و سفیانى همچون 2 اسب مسابقه هستند و هر یك مى كوشد كه از دیگرى سبقت جوید.»

روایات مى‌گوید: یمنى در پى نبرد سفیانى با وى وارد عراق مى‌شود. نیروهاى یمنى و ایرانى جهت رویارویى با سفیانى وارد عمل مى‌شوند و از روایات چنین ظاهر مى‌شود كه نقش نیروهاى یمن در نبرد سفیانى نقش ‍ پشتیبانى از نیروهاى ایرانى است، زیرا از لحن اخبار چنین فهمیده مى‌شود كه طرف درگیر با سفیانى، مردم مشرق زمین یعنى یاران خراسانى و شعیب هستند و گویا یمنى‌ها پس از یارى رساندن به آنان به یمن بازمى‌گردند.